Middelburg is ontstaan op de plek waar twee kreekruggen vanuit het noorden en noordwesten samenkomen met de bovenloop van de rivier de Arne. Middelburg ligt in een zeekleilandschap, op het voormalige eiland Walcheren. De Arne vormde een deel van de omgrachting van de ringwalburg, die in de 9^e eeuw op de hoogste delen van de kreekruggen is aangelegd als verdediging tegen de Vikingen. Eind 16^e eeuw werd de stad vergroot, tegelijk met de vernieuwing van de vestingwerken en vestinggrachten.

De groei van de stad vond plaats langs de diverse landwegen die vanuit de stad over de kreekruggen liepen. Middelburg was één van de belangrijkste haven- en handelssteden van de Nederlanden. In de 17^e en 18^e eeuw raakte de stad echter in verval. De eerste bebouwing buiten de vesting vond rond 1900 plaats. Vanaf 1966 vond grootschalige nieuwbouw plaats aan alle kanten van de oude stad. De poelgronden werden bouwrijp gemaakt met grond, puin en afval uit de binnenstad. Daarna breidde de stad zich vooral ten zuiden van het kanaal fors uit. Na 2000 is voor het eerst direct aan het kanaal gebouwd. Ook de open zone tussen Middelburg en Vlissingen is gestaag volgebouwd.

De drie afbeeldingen tonen een 3D-doorsnede van stad en omgeving:

1. de topografische kaart van de huidige situatie, voor de herkenbaarheid.
2. de kaart rond 1900, met de bebouwing, waterlopen en bodem aan de oppervlakte en de lagen in de ondergrond tot 30 meter diepte. De ‘gehechte stad’ heeft een logische plek in het natuurlijke systeem.
3. de kaart van 2018, met daarin de aanhechtingen van de stad tot 1980, waarbij de logische relatie met het natuurlijke systeem meer en meer wordt losgelaten, en de ‘onthechte stadsuitbreidingen’ tot 2018, waarbij er nauwelijks meer sprake is van een logische relatie met het natuurlijke systeem.